Waga tematów poruszanych w filmach Clauda Chabrola prezentuje się niewątpliwie dosyć nierównomiernie. Nawet zestawiając chronologicznie jego kolejne filmowe dzieła można zauważyć pewną jej sinusoidalność (lub jak kto woli cosinusoidalność). Wystarczy przypomnieć sobie takie dzieła francuskiego reżysera jak "Ceremonia", "Kobieca sprawa", "Betty" i zestawić je chociażby z "Udręką" ("Piekło"), "Francuską ruletką" no i... "Kurczę na kwaśno". O ile piewrsza wymieniona przeze mne grupa dotyka istotnych spraw egzystencjalnych ("Kobieca sprawa" prezentuje się tu najwyraźniej), o tyle druga mieni się wyrafinowaną żonglerką filmową zabawą i wyrafinowanym scenariuszem z licznymi smaczkami. Takimi właśnie elementami mieni się "Kurczę na kwaśno" budzące nie bezpodstawnie dość silne skojerzenia z... dobrym serialem "Columbo". Jednak, stwierdzenie, iż filmowe dziecko Chabrola to tylko wyrafinowany i w dobrym guście filmowy figiel, byłoby zdecydowanie nadużyciem. To inteligentne obnażenie hipokryzji klas wyższych społeczeństwa z całą swą maskaradą oszustw, natręctw i bufonady.
Pamiętacie świetną Stephane Audran z filmu Luisa Bunuela "Dyskretny urok burżuazji"? Burżuazyjna paniusia z filmu Bunuela przeszła tym razem na stronę przedstawicieli nizin społecznych... i jak widać sprawdza się w każdej z ról. Oklaski! (ocena: 6/10)