Claude Chabrol

Jest autorem następujących pozycji wydawniczych:
- 1957 r. - "Hitchcock" (wraz z Erikiem Rohmerem);
- 1971 r. - "Claude Chabrol" (wraz z Guyem Braucourtem);
- 1999 r. - "Un jardin bien à moi, conversation avec Claude Chabrol" (wraz z François Guérifem);
- 2002 r. - "Pensées, répliques et anecdotes";
- 2004 r. - "Comment faire un film" (wraz z François Guérifem); "Laissez-moi rire!" (wraz z André Asséo);
- 2010 r. - "Mémoire intime";
- 2011 r. - "Par lui-même et par les siens" (wraz z Michelem Pascalem).

W 2005 roku został uhonorowany nagrodą Akademii Francuskiej Prix René Clair przyznawaną za całokształt twórczości.

Zmarł w Paryżu (Francja). Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Père Lachaise.

W 1998 roku przewodniczył jury obradującemu w trakcie 10. Europejskiego Festiwalu Debiutów Filmowych "Premiers Plans" w Angers (Francja).

W 2001 roku przewodniczył jury na 49. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian (Hiszpania).

W latach 1952 - 1957 współpracował jako krytyk filmowy z redakcją "Cahiers du Cinema".

W 2000 roku był jednym z członków jury podczas 57. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji (Włochy).

W latach 1978-1980 zrealizował szereg reklam: Mamie Nova, R5, Gueule d'Amour i Franco Russe.