Biografia
Uhonorowana wieloma nagrodami na międzynarodowych festiwalach. Zadebiutowała na ekranie w 1971 roku i od razu stała sie jedną z najbardziej rozchwytywanych aktorek swojego pokolenia. Grała u Claude'a Goretty, Jean-Luca Godarda, Claude'a Chabrola, Josepha Loseya, Michaela Cimino i Andrzeja Wajdy. Rola w "Pianistce" Michaela Haneke przyniosła jej nagrodę na MFF w Cannes w 2001 roku dla najlepszej aktorki i Europejską Nagrodę Filmową.
Isabelle Anne Madeleine Huppert przyszła na świat 16 marca 1953 roku w Paryżu, a dorastała w Ville d'Avray (Francja). Zachęcana przez swą matkę, nauczycielkę języka angielskiego, rozpoczęła naukę w Konserwatorium w Wersalu (Francja). Zdobyła tam nagrodę za rolę w przedstawieniu "Kaprys" Alfreda de Musseta. Miała wówczas zaledwie 17 lat. Następnie kształciła się w Conservatoire national supérieur d'art dramatique w Paryżu (Francja), gdzie na dobre rozpoczęła się jej teatralna kariera.
W 1971 roku debiutowała na dużym ekranie epizodem w filmie Niny Companéez "Faustyna i piękne lato". Jednak na swą pierwszą, dużą rolę musiała czekać aż do 1977 roku. Zagrała wówczas w produkcji Claude'a Goretta - "Koronczarka". Przyniosła jej ona nagrodę BAFTA za najbardziej obiecujący, pierwszoplanowy debiut aktorski oraz statuetkę David di Donatello dla najlepszej aktorki zagranicznej. Rok później zagrała tytułową rolę kobiety, która zamordowała swych rodziców w obrazie Claude'a Chabrola - "Violette Nozière", za którą otrzymała Złotą Palmę w Cannes.
W 1980 roku wcieliła się w postać Elli Watson, w swoim pierwszym anglojęzycznym filmie, "Wrota niebios" Michaela Cimino. Produkcja ta nie odniosła sukcesu i otrzymała Złotą Malinę dla najgorszego reżysera, a także nominację do tej nagrody dla najgorszego filmu. W kolejnych latach grała m.in. u Bertranda Taverniera ("Czystka"), Mauro Bologniniego ("Dama Kameliowa"), czy Andrzeja Wajdy ("Biesy"). W 1988 roku ponownie wystąpiła u Chabrola, w filmie "Sprawa kobiet". Rola Marie, kobiety przeprowadzającej aborcje, przyniosła jej nominację do Cezara.
W latach 90. zagrała m.in. w "Pani Bovary" i "Ceremonii", ponownie spotykając się na planie z Chabrolem, czy "Szkole wdzięku" Benoîta Jacquota, która przyniosła jej nominację do Cezara. Przełom w karierze Huppert nastąpił wraz z rolą w filmie "Pianistka" Michaela Haneke, która przyniosła jej Złotą Palmę. W 2002 roku wystąpiła u boku największych francuskich gwiazd, takich jak Catherine Deneuve, Emmanuelle Béart, czy Fanny Ardant w obrazie François Ozona "8 kobiet". Kolejne nominacje do Cezara przyniosły jej role w dramatach - "Gabrielle" Patrice'a Chéreau, "Miłości" Michaela Haneke oraz "The Valley of Love" Guillaume'a Nicloux. W 2016 roku zagrała w "Co przynosi przyszłość" Mii Hansen-Løve. Za rolę Nathalie otrzymała m.in. nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych. W tym samym roku wystąpiła również w "Elle" Paula Verhoevena. Postać bezwzględnej Michèle Leblanc także została doceniona i przyniosła aktorce pierwszy w karierze Złoty Glob.
Prywatnie Isabelle Huppert od 1982 roku jest w związku małżeńskim z reżyserem, Ronaldem Chammah'em. Mają troje dzieci - córkę Lolitę oraz synów Lorenzo i Angelo.
W 1971 roku debiutowała na dużym ekranie epizodem w filmie Niny Companéez "Faustyna i piękne lato". Jednak na swą pierwszą, dużą rolę musiała czekać aż do 1977 roku. Zagrała wówczas w produkcji Claude'a Goretta - "Koronczarka". Przyniosła jej ona nagrodę BAFTA za najbardziej obiecujący, pierwszoplanowy debiut aktorski oraz statuetkę David di Donatello dla najlepszej aktorki zagranicznej. Rok później zagrała tytułową rolę kobiety, która zamordowała swych rodziców w obrazie Claude'a Chabrola - "Violette Nozière", za którą otrzymała Złotą Palmę w Cannes.
W 1980 roku wcieliła się w postać Elli Watson, w swoim pierwszym anglojęzycznym filmie, "Wrota niebios" Michaela Cimino. Produkcja ta nie odniosła sukcesu i otrzymała Złotą Malinę dla najgorszego reżysera, a także nominację do tej nagrody dla najgorszego filmu. W kolejnych latach grała m.in. u Bertranda Taverniera ("Czystka"), Mauro Bologniniego ("Dama Kameliowa"), czy Andrzeja Wajdy ("Biesy"). W 1988 roku ponownie wystąpiła u Chabrola, w filmie "Sprawa kobiet". Rola Marie, kobiety przeprowadzającej aborcje, przyniosła jej nominację do Cezara.
W latach 90. zagrała m.in. w "Pani Bovary" i "Ceremonii", ponownie spotykając się na planie z Chabrolem, czy "Szkole wdzięku" Benoîta Jacquota, która przyniosła jej nominację do Cezara. Przełom w karierze Huppert nastąpił wraz z rolą w filmie "Pianistka" Michaela Haneke, która przyniosła jej Złotą Palmę. W 2002 roku wystąpiła u boku największych francuskich gwiazd, takich jak Catherine Deneuve, Emmanuelle Béart, czy Fanny Ardant w obrazie François Ozona "8 kobiet". Kolejne nominacje do Cezara przyniosły jej role w dramatach - "Gabrielle" Patrice'a Chéreau, "Miłości" Michaela Haneke oraz "The Valley of Love" Guillaume'a Nicloux. W 2016 roku zagrała w "Co przynosi przyszłość" Mii Hansen-Løve. Za rolę Nathalie otrzymała m.in. nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych. W tym samym roku wystąpiła również w "Elle" Paula Verhoevena. Postać bezwzględnej Michèle Leblanc także została doceniona i przyniosła aktorce pierwszy w karierze Złoty Glob.
Prywatnie Isabelle Huppert od 1982 roku jest w związku małżeńskim z reżyserem, Ronaldem Chammah'em. Mają troje dzieci - córkę Lolitę oraz synów Lorenzo i Angelo.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
