Marie Latour (Isabelle Huppert) zbiera ze swoimi pokrzywy, która ma zamiar ugotować. Syn Pierrot bardzo narzeka, że go parzy, ale matka jest bezwzględna. Wracając do mieszkania mijają sąsiadów, którzy bardzo chwalą jej córkę Mouche. Kobieta jest dumna i twierdzi, że jeśli coś zrobiła w życiu dobrze to własnie tą dziewczynkę. W domu zazdrosny chłopiec pyta czy była równie zadowolona, gdy on się urodził. Rodzicielka odpowiada twierdząco oraz dodaje, iż samo powicie chłopca to już duży sukces. Następnie używa jakiegoś środka medycznego na poparzonych kolanach syna. Oznajmia mu, że wieczorem chce iść do kawiarni. Kiedy już tam jest tańczy z Lucie (Marie Trintignant) i podziwia ich męska ucieszona widownia.

Właściciel pan Blanche wyprasza kobiety, gdyż dziś są alkoholowe dni oraz, że to nie tańcbuda. Zamiast się obrazić czy zniesmaczyć wychodzą rozbawione i zaczynają śpiewać idąc ulicą. Prostytutka zaczyna chwalić głos swojej towarzyszki. Na zajutrz jest bardzo deszczowy poranek, gdy dzwoni budzik Marie budzi się koło swoich dzieci, które również wyrywa ze snu. Po ubraniu ich idzie do Ginette (Marie Bunel), sąsiadki po młynek do kawy. Zastaje ją kąpiącą się w miednicy w wodzie z musztardą. Kobieta ma problem w postaci niechcianej ciąży. Jej partner Bernard nie chce mieć syna, którego nie da rady utrzymać dlatego próbuje usunąć wpadkę domowymi sposobami. Główna bohaterka postanawia jej pomóc.

Główna bohaterka to taka francuska ''Vera Drake'' (2004), jeśli chodzi o rys fabularny, jednak są między nimi duże różnice. Brytyjka nie pobierała wynagrodzenia, tym co ją motywowało była chęć pomocy, a dla Marie liczyła się kasa. Po drugie rodzina, o ile obie kochały swoje potomstwo tak mąż pani Latour to nic innego jak człowiek napędzany popędami. Pierwsze na co liczył po powrocie to seks, przez cały film nie okazywał żadnych pozytywnych uczuć wobec żony tylko chuć. Warto również dodać, że Francuzka pomagała głównie kurtyzanom, którym też wynajmowała pokoje czerpiąc z tego korzyści finansowe. Niestety głównej bohaterce pieniądze oraz luksusy uderzyły do głowy. Znalazła kochanka z którym nawet specjalnie się nie kryła.

Metoda dokonywania zabiegu jest dość podobna do tej Drake jeśli chodzi o irygator i mydliny, ale myślę, że znacznie mniej dokładna. Tradycyjnie jak pojawia się aborcja to musza być kretyńskie hasła typu ''dzieci w łonie matki mają duszę'' oraz wątek religijny, który oczywiście tego zabrania. Historie kobiet, które potrzebowały pomocy są interesujące szczególnie Jasmine, która miała już uwaga szóstkę dzieci. Bezradna matka tak naprawdę nie kochała oraz nie chciała ich, a siódma ciąża była jednoznaczna z wyrokiem. Marie żyła w biedzie oraz chciała z niej wyjść, ale niestety jak zmieniła status tak i zgłupiała. Z jednej strony jej współczuje, a z drugiej czuje niesmak. Niemniej jest to obowiązkowa pozycja dla osób, które interesują się wątkiem aborcji w kinematografii. Moja ocena to 5/10.